Wat een jaar….
In de laatste dagen van het jaar ben ik terug aan het kijken in mijn agenda van 2017:
Er was dat stel waarvan ik twijfelde of ze wel moesten gaan scheiden. Ik heb hen zelfs nog gevraagd of het écht wel klaar is tussen hen, ik zag nog zoveel gevoel….
Maar ze waren zeker en hebben het met superveel respect voor elkaar en voor de kinderen geregeld. Fijn als het zo kan!
Niet altijd gaat het zo goed; ik had een stel waarbij de mediation een half jaar stil gelegen heeft omdat de vrouw het gewoon niet aankon. Toen uiteindelijk de stukken getekend waren heeft ze uitgesproken dat ze geen contact meer wil met de man, ook niet over hun zoon. De akte van berusting heeft ze ook niet getekend, waardoor de scheiding pas later ingeschreven kon worden. Hartverscheurend voor hun zoon….Ik hoop dat ze mijn aanbod om bij Jolanda in mediation gaan om de ouderrelatie te herstellen accepteren.
En dan was er nog dat stel met wie ik zomer 2016 al contact had maar bij wie de man het niet kon opbrengen om samen te scheiden. In plaats van de scheiding door te drukken heeft de partner geduldig gewacht tot de verhoudingen voldoende genormaliseerd waren om het tóch samen te kunnen regelen. Hoe fijn ook voor de kinderen! Vlak voor de feestdagen is het convenant getekend, heeft iedereen rust en zijn de verstandhoudingen beter dan ooit.
En zo zijn er nog veel meer verhalen…never a dull moment in de praktijk van een echtscheidingsmediator! Ja, er zijn heftige momenten en soms moet ik moeite doen om niet mee te gaan huilen. Maar het geeft zoveel voldoening als mensen de deur uit gaan met het gevoel dat ze nu verder kunnen! Love my job!!
De eerste afspraken staan al gepland voor het nieuwe jaar en met mijn fantastische collega’s Linda, Meraud en Jolanda van “Scheiden, wat nu?” hebben we interessante plannen voor de toekomst.
Al met al zeg ik: laat 2018 maar komen!